بیا که بی تو نه سحر را طاقتی است و نه صبح را صداقتی که سحر به شبنم تو بیدار می شود و صبح، به سلام تو از جای بر می‌خیزد.
بیا که بی تو آیینه ها زنگار غربت گرفته اند.
بیا که بی تو ،قنوت شاخه ها ،اجابتی جز غروب تلخ خزان ندارد.
آقا جان ، بی تو کدام دست مهر، سرشک غم از دیدگان یتیمان برمی‌گیرد؟

ما باید تا کی منتظر آمدنت باشیم عمر ما میگذرد و می‌رود اماهنوز در انتظار آمدنت هستیم.

اللهم عجل لولیک الفرج?

1️⃣ امام رضا(ع) می‌فرماید: «از اول دهۀ محرم، حزن و اندوه در چهرۀ پدرم دیده می‌شد و حالت عزادار به خود می‌گرفت و روز دهم، روز مصیبت و گریۀ او بود»

مالی صدوق/۱۲۸

2️⃣ عزاداران با ده شب عزاداری، در واقع خود را برای حضور در غم بزرگ عاشورا آماده می‌کنند. اگر عزاداری از روز عاشورا شروع می‌شد ذکر مصیبت‌ها خیلی دردناک‌تر و غیرقابل تحمل‌تر می‌شد.

3️⃣ یک دهه عزاداری قبل از عاشورا می‌تواند موجب کسب توجه و سوز دل در روز عاشورا باشد. کسانی که دل غافلی دارند یا در اثر توجه به تعلقات دنیا احساس محبتشان به امام حسین(ع) کم شده، ده روز فرصت دارند تا در محافل عزاداری با شنیدن مواعظ و معارف دینی آمادگی لازم را کسب کنند تا مبادا در روز مصیبت بزرگ عاشورا بی‌احساس و بی‌توجه باشند.

استاد پناهیان

تمام کمدهایم را زیر و رو می‌کنم. لباس‌های بهاری، بارانی‌ها… خسته می‌شوم از این همه رنگ و مدل. نگاهم به تو که گره می‌خورد آرام می‌شوم.

ساده بودنت به عالمی می‌ارزد «پیراهنِ مشکیِ نوکری‌ام» حالمان با پیراهنِ مشکی خوش است؛ و من به عشقِ تو هر دهه این لباس مشکی را تنم می‌کنم شاید که بشود قدری همرنگ صاحب عزا شوم.

یادم نمی‌رود شبی که قرار بود صبحش راهی حَرَمت شوم، قرآن را که باز کردم «کهیعص‏» برایم افتاد. هر سال منتظرم در مُحرّمت قرآن باز کنم شاید که باز هم اولِ سوره‌ی مریم تقدیرم شود… امسال هم به مُحرّمت رسیدم اما حال و هوایش کمی فرق دارد.

نمی‌دانم خبری از آن هیئت‌ها و روضه‌های پرشور هست؟ نمی‌دانم باز هم می‌شود به امیدِ دیدنِ صاحب عزا در مجلس، وسط روضه و هق‌هق‌هایم سرم را بالا بیاورم، چپ و راست را نگاه کنم و دلم را خوش کنم که شاید تو هم هستی؟

امسال کجا دنبالت بگردم “پسرِ فاطمه” خیمه‌ات کجا برپا می‌شود؟ کجا چشمانت خیس است؟ نکند امسال هم در عزای اباعبدالله دردت را بیشتر کنیم و باز هم شرمنده‌ات شویم که نتوانسته‌ایم ابوالفضلی برای تو باشیم و پای تو بایستیم… که همچنان باری هستیم بر دوشت…

خدا رحمت كند مرحوم‏ آیت الله كشميري مي‏ فرمودند: چشم بصيرتي انسان بر اثر چند عمل باز مي ‏شود.
يكي از آن ها گريه بر حضرت ‏سيدالشهداء عليه السلام است.
انسان اشك زياد براي حضرت سيدالشهداء علیه السلام بريزد چشم ‏باطنش را باز مي‏ كند و قواي بصيرتي باز مي‏ شود و حقائق ملك و ملكوت را مي‏ تواند ببيند و درك كند.
اين گریه خيلي زود چشم را رقيق مي ‏كند. گريه زياد كلا خوب است چه از خوف خدا باشد يا موارد اين طوري مخصوصاً بر حضرت سيدالشهداءعليه السلام.
آیت الله کشمیری می فرمودند من با مرحوم حاج هادي ابهري بودم خيلي ديدش وسيع بود و بصيرت زيادي داشت و خيلي از امور دور را با قوه ‏بصيرتي درك مي ‏كرد. اين عنايتي كه به او شده بود مربوط بود به گريه‏ هاي زيادي كه بر حضرت سيدالشهداء عليه السلام مي ‏كرد.
‌
‌ ‌