اهمیت نوازش برای کودک انسان بقدری زیاد است که اگر او را از نوازش محروم کنند می میرد و این اتفاق در بسیاری از شیرخوارگاهها روی داده است.

نوازش ضریب هوشی کودک را بالا می برد.

علاوه بر نوازش بدنی و پوستی، بچه ها از طریق صدای آهنگین مادر، قربان صدقه رفتن، صحبت شمرده، آواز ملایم و نگاه و لبخند مهربان در وقت شیر خوردن  به کودک آرامش و امنیتی می بخشد که بزرگسالی با هزاران دارو و روان درمانی به دست نمی آید.

مطالعات نشان داده است بزرگسالانی که در کودکی از نوازش کمی برخوردار بوده اند یا از نزدیکی با دیگران وحشت دارند و از هرگونه نزدیکی و صمیمیت می گریزند و یا برعکس فوری به دیگران می چسبند و احساس نزدیکی می کنند و با اولین دیدار دست به نوازش دیگران می زنند.

نوازش برای مادر هم اهمیت دارد، زیرا هورمون اکسی توسین تا دو سال بعد از زایمان در مادر ترشح می شود که به دلیل ترشح این هورمون مادر احتیاج دارد که فرزندش را نوازش کند و اگر از این نوازش محروم باشد، افسرده می شود. مادرانی که نوزادشان هنگام تولد می میرند باید کودکان بزرگتر یا همسرشان را نوازش کنند.

ابن مهران نقل می کند که نزد امام حسین (علیه السلام) نشسته بودم که مردی پیش ایشان آمد و گفت ای فرزند پیامبر خدا، فلانی از من بستانکار است و می خواهد مرا به زندان بیاندازد.

امام فرمود به خدا سوگند، مالی که با آن بدهی تو را بپردازم ندارم.

مرد گفت پس با بستانکار من گفتگو کن.

امام فرمود من با او آشنا نیستم، اما از پدرم امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) شنیدم که فرمود هر کس در پی حاجت برادر مؤمنش بکوشد، مانند آن است که خدا را نُه هزار سال عبادت کرده است که روزهایش روزه گرفته و شب ها را زنده داشته باشد.

منبع: قضاء حقوق المؤمنین، حسین بن طاهر صوری