ابن مهران نقل می کند که نزد امام حسین (علیه السلام) نشسته بودم که مردی پیش ایشان آمد و گفت ای فرزند پیامبر خدا، فلانی از من بستانکار است و می خواهد مرا به زندان بیاندازد.

امام فرمود به خدا سوگند، مالی که با آن بدهی تو را بپردازم ندارم.

مرد گفت پس با بستانکار من گفتگو کن.

امام فرمود من با او آشنا نیستم، اما از پدرم امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) شنیدم که فرمود هر کس در پی حاجت برادر مؤمنش بکوشد، مانند آن است که خدا را نُه هزار سال عبادت کرده است که روزهایش روزه گرفته و شب ها را زنده داشته باشد.

منبع: قضاء حقوق المؤمنین، حسین بن طاهر صوری