انسان که غرق شود قطعا می میرد…

 چه در دریا ؛ ،چه در رویا؛

،چه در دروغ ؛

،چه در گناه،

چه در خوشی،

چه در حسد،

چه در بخل ؛ ،چه در کینه ؛

و چه در انتقام.

 غرق شدن تو بدیها رو من بلدم ؛ 

مهربونتر از هر ناخدا مراقبم بودن رو فقط تو بلدی…

 چه بهت میاد خدایی و خدایی کردن …

مردی به پیامبر خدا ،حضرت سلیمان ، مراجعه کرد و گفت

ای پیامبر میخواهم ، به من زبان یکی از حیوانات را یاد دهی .

سلیمان گفت : توان تحمل آن را نداری .

اما مرد اصرار کرد

سلیمان پرسید ، کدام زبان؟

جواب داد زبان گربه ها، چرا که در محله ما فراوان یافت می شوند.

سلیمان در گوش او دمید و عملا زبان گربه ها را آموخت

روزی دید دو گربه باهم سخن میگفتند. یکی گفت غذایی نداری که دارم از گرسنگی میمیرم .

دومی گفت ،نه ، اما در این خانه خروسی هست که فردا میمیرد،

آنگاه آن را میخوریم.

مرد شنید و گفت ؛ به خدا نمیگذارم خروسم را بخورید،

آنرا خواهم فروخت، و

فردا صبح زود آنرا فروخت

گربه امد و از دیگری پرسید

آیا خروس مرد؟ گفت نه،

صاحبش فروختش، اما،

گوسفند نر آنها خواهد مرد و آن را خواهیم خورد.

صاحب منزل باز هم شنید و رفت گوسفند را فروخت.

گربه گرسنه آمد و پرسید

ایا گوسفند مرد ؟

گفت : نه! صاحبش آن را فروخت.

اما صاحب خانه خواهد مرد، و

غذایی برای تسلی دهندگان خواهند گذاشت و ما هم از آن میخوریم!

مرد شنید و به شدت برآشفت

نزد پیامبر رفت و گفت گربه ها میگویند امروز خواهم مرد!

خواهش میکنم کاری بکن !

پیامبر پاسخ داد:

خداوند خروس را فدای تو کرد اما

آنرا فروختی،سپس گوسفند را

فدای تو کرد آن را هم فروختی ،

 پس خود را برای وصیت و کفن و دفن آماده کن!

حکمت این داستان :

خداوند الطاف مخفی دارد،

ما انسانها آن را درک نمی کنیم.

او بلا را از ما دور میکند ،

و ما با اشتباه خود آن را باز پس میخوانیم !

مادامى که سيب با چوب باريکش به درخت متصل است

همه عوامل در جهت رشدش در تلاشند..

باد باعث طراوتش میشود 

آب باعث رشدش میشود 

و آفتاب پختگی و کمال ميبخشد 

اما …

به محض منقطع شدن از درخت 

و جدايى از “اصل", 

آب باعث گندیدگی

باد باعث پلاسیدگی

و آفتاب باعث پوسیدگی 

و ازبين رفتن طراوتش میشود.

مراقب وصل بودن به “اصالتمان” باشیم که انسانیتمان از بین نرود .

 آقای من…

دست به قلم بردم تا برایتان حرف ها بزنم

اما نشد …

خواستم از “دردم” بگویم

دیدم دردِ شما ، خودِ (( من )) م …گناهکارم

خواستم از “بی کسی” ام حرف بزنم

دیدم 「تنها」 تر از شما در عالم نیست

خواستم بگویم “دلم از روزگار گرفته”

دیدم خودم در 「خون به دل」 کردنِ شما کم نگذاشته ام ..

قلم کم آورد …

به راستی که وسعت (( مظلومیت )) شما قابل اندازه گیری نیست.