هـرگز نگذاشت تا ابد شب باشد

او مانْد که در کنارِ زینب باشد

سجاد که سجاده به او دل می‌بست،

تدبیرِخـدا بود که در “تب” باشد…

فردا ۱۲محرّم الحرام، سالروز شهادت حضرت زین العابدین، سیّدالسّاجدین، امام علیّ ابن الحسین(ع) است.

ایشان در سن ۵۷ سالگی با زهری که «ولید ابن عبدالملک»یا «هشام» (لعنهماالله) به آن حضرت دادند، به شهادت رسیدند.

 این درحالی بود که ۳۴ یا ۳۵سال بعد از واقعۂ کربلا در مصائب جانگدازِ شهادت پدر، برادران، عمو و بستگان و اِسارت عمّه ها و خواهرانش، گریان بودند.

 فرزند برومندشان؛ امام محمدِ باقر(ع) آن حضرت را تجهیز و تدفین نمودند و در بقیع، کنار قبر عموی مظلومش حضرت امام حسن مجتبی(ع) به خاك سپردند.

 سالِ شهادت آن حضرت را به خاطرِ کثرتِ فوتِ فُقها و عُلما «سَنَة الفُقهاء» گفتند.

 در تاریخ شهادت آن حضرت روایات دیگری نیز وجود دارد: ۱۸محرم، ۱۹محرم و ۲صفر.

مُنتهی الآمال، ج۲ ص۳۷

 الوقایع والحوادث، ج۴ ص۲۸۷

 سفینةُ البِحار، ج۵ ص۲۱۸

1_آب: که بدون آن حیات از بین می رود

2_چشم: که با آن نعمات وزیبایی های خدا را می توان دید

عباس از این دو نعمت گذشت

امام سجاد (ع) فرمودند که در بهشت مقامی برای عمویمان عباس است که دیگر بهشتیان به آن غبطه می خورند

[حاج آقا مجتبی تهرانی] 

 ﻣﺮﺩﯼ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﻭ ﮐﻔﺸﻬﺎیﮔﺮﺍﻧﻘﯿﻤﺖ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭﯼ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ می گریست. ﻧﺰﺩﯾﮑﺶ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺩﻗﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ، ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ : ﺍﯾﻦ ﻫﻢ می گذرد ﻋﻠﺖ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ ﮔﻔﺖ: ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﺧﻂ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ. ﭼﻨﺪﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﻫﯿﺰﻡ می فروختم، ﺣﺎﻝ ﺻﺎﺣﺐ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺍﻡ. ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ: ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﯽ؟ ﮔﻔﺖ: ﺁﻣﺪﻡ ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ : ﺍﯾﻦ ﻫﻢ می گذرد. 

گر به دولت برسی، مست نگردی مردی، گر به ذلت برسی، پست نگردی مردی، اهل عالم همه بازیچه دست هوسند، گر تو بازیچه این دست نگردی مردی.