و درودِ خداوند بر او باد؛ فرمود:

« هر روزی که بر انسان وارد شود، می گوید:

من روز جدیدی هستم،

من بر اَعمال و گفتارِ تو شاهد می باشم.

سعی کن سخنِ خوب و مفید بگوئی،

کار خوب و نیک انجام دهی.

من در روز قیامت شاهد اَعمال و گفتارِ تو خواهم بود.

و بدان امروز که پایان یابد،

دیگر مرا نخواهی دید و قابل جبران نیست.»

 اَمالی شیخ صدوق، ص۹۵

بحارالانوار، ج۶۸ ص۱۸۱

ابوعثمان مى گوید: من با سلمان فارسى زیر درختى نشسته بودم ، او شاخه خشكى را گرفت و تكان داد همه  برگهایش فرو ریخت .

آنگاه به من گفت:

نمى پرسى چرا چنین كردم؟

گفتم: چرا این كار را كردى؟

در پاسخ گفت: یك وقت زیر درختى در محضر پیامبر (ص) نشسته بودم، حضرت شاخه خشك درخت را گرفت و تكان داد تمام برگهایش فرو ریخت. سپس فرمود: سلمان ! سۆال نكردى چرا این كار را انجام دادم؟

گفتم: منظورتان از این كار چه بود؟

فرمود: وقتى كه مسلمان وضویش را به خوبى گرفت، سپس نمازهاى پنچگانه را بجا آورد، گناهان او فرو مى ریزد، همچنان كه برگهاى این درخت فرو ریخت.

 بحار ج۸۲ ، ص۳۱۹

از امام حسین (علیه السلام) شنیدم که امام علی (علیه السلام) می فرماید پادشاهان، فرمانروای مردم اند و دانش، فرمانروای ایشان.

از دانش، تو را همین بس که از خدا بترسی و از جهل، تو را همین بس که از دانشت خوشت بیاید.

منبع: امالی شیخ طوسی

من یقین دارم حسین (علیه السلام)،

سر تو را هم به بغل گرفت.

چشم‌ های نامحرم زمینی فکر کردند سقوط کردی

و چشم‌ های عاشق دید پرواز شکوهمندت از سقف دارالاماره تا آغوش حسین (علیه السلام) را؛

مسلم …