​چشماش مجروح شد و منتقلش کردند تهران

محسن بعد از معاینه از دکتر پرسید:

” آقای دکتر مجرای اشک چشمم سالمه .. ؟

میتونم دوباره با این چشم گریه کنم ؟ “

دکتر پرسید :

” برای چی این سوال رو میپرسی پسر جون .. ؟ “

محسن گفت :

” چشمی که برای امام حسین ‘ علیه السلام ‘ گریه نکنه به درد من نمیخوره .. “

شھید محسن درودی

جابر بن عبدالله به حضرت سجاد«سلام الله علیه» عرض کرد:هنوز وقت آن نشده که گریه های خود را کم کنید؟چرا اینقدر گریه و بی تابی میکنید؟

فرمودند:

«یعقوب نبی پیامبر بود و فرزند پیامبر و دوازده پسر داشت، خداوند یکی را گرفت و غایب شد و میدانست یوسف زنده است. موی سر و صورتش سفید شد و قدش خمید و از شدت غصه دیدگانش را از دست داد، و(این حالات) همه در حالی بود که می دانست پسرش زنده است؛ ولی من، پدر و برادرانم و هفده نفر از خانواده ام را از دست دادم. عصر عاشورا از گودال قتلگاه عبور کردیم، دیدم همه ی این ها به خاک و خون غلطیده اند؛ هرگاه آب میخورم، یاد لب تشنه ی اباعبدالله«سلام الله علیه» می افتم. هر وقت میبینم قصابی گوسفندی را ذبح می کند، به یاد این می افتم که پدرم را با لب تشنه کشتند؛ هروقت بچه ای میبینم، یاد علی‌اصغر«سلام الله علیه» می افتم؛ هر وقت جوانی را میبینم یاد علی اکبر و عباس «سلام الله علیهما» میکنم. چگونه گریه ها را تمام و کم کنم؟»

نظر آیت الله میرزا جوادآقا ملکی تبریزی(ره) درباره حال دوستان خدا در دهه اول محرم

سزاوار است حال دوستان آل محمد(ص) در دهه اول محرم تغییر نموده و در دل و سیمای خود آثار اندوه و درد این مصیبت های بزرگ را آشکار نمایند.

باید مقداری از لذایذ زندگی را که از خوردن و نوشیدن و حتی خوابیدن به دست می آید، ترک نموده و مانند کسی باشند که پدر یا فرزند خود را از دست داده است.

نباید احترام ناموس بزرگ خدا و احترام پیامبر(ص) و امام(ع)، کمتر از احترام خود و نزدیکانش باشد.

اگر کسی نتواند در تمام دهه محرم این کار را انجام دهد، حداقل در روز تاسوعا و عاشورا و شب یازدهم، دست از برخی لذایذ بردارد.

المراقبات، ص 45-50

حضور دارد و ما فکر غربتش هستیم

غریب مانده و غافل ز غربتش هستیم

سراغ از او نگرفتیم او سراغ گرفت

گله نکرده ز ما گرچه رعیتش هستیم

بجای کار برایش! همش طلبکاریم

نه نوکریم!نه در فکر خدمتش هستیم

چقدر همتمان بوده محرمش باشیم

چقدر مونس شبهای خلوتش هستیم

همیشه و همه جا او هوای مارا داشت

همیشه و همه جا زیر منتش هستیم

قرار بود بسوزیم ما! ولی نگذاشت

خدا گواست اسیر رفاقتش هستیم

خدا کند که به ما کربلا افاضه کند

که سالهای زیادی به حسرتش هستیم

چه کربلاست که عالم به هوش می آید

چه کربلاست که فکر زیارتش هستیم

سید پوریا هاشمی