حکیمی با فرزند خود در کوهی گرفتار شدند و گرگی به آن‌ها حمله کرد.

حکیم طعمه‌ای به طرف گرگ انداخت و گرگ طعمه را خورد و رفت و حکیم و فرزندش نجات پیدا کردند…

پس از این ماجرا پندی به فرزند خود داد و گفت:

اگر به گرگی طعمه‌ای بدهی، مادام که به خوردن مشغول است به تو حمله نمی‌کند ولی گرگ نفس گرگی است که اگر طعمه‌‌ای به او دادی، یک قدم جلو تر می‌آید و هر چه به او غذا بدهی تَرک‌ات نکند و مدام جلوتر میاید تا هلاک کند. پس فریب هوای نفس را نخور و قدم به گناه نگذار و از ابتدا ستیز کن! تا گرگ نفس‌ات را از خودت برانی و الّا گرگ بیابان به طعمه‌ای برود و گرگ نفس به طعمه‌ای بیاید…

دلم مادر بزرگم را میخواهد که از راه برسد با همان چادر سیاه و ساک سبز و روسری سفیدی که دور سرش می بست در ساک سبزش را باز کند و یک بیسکویت نیم چاشت در بیاورد و بگوید (بیا دخترم برات بیسکویت آورده ام )نیم چاشت هنوز در مغازه ها هست من هستم ولی مادر بزرگ نیست ! ذوق نیست !نیم چاشت بدون مادر بزگ خوشمزه نیست

به دنبال خدا نگرد
خدا در بیابانهای خالی از
انسان نیست
به دنبالش نگرد
خدادر دستیست که
به یاری میگیری
درقلبیست که
شاد میکنی
درلبخندیست که
هدیه میکنی