حاجی ملأ باقر بهبهانی نقل کردند: از معجزات حضرت ولی‌عصر (سلام‌الله‌علیه) که خود مشاهده کردم اینکه فرزندم علی محمد که اولاد ذکورم منحصر بود در او، مریض شد و روز به روز بدتر می‌شد و بر حزن و اندوه من می‌افزود.

 تا آن‌که برای مردم یأس حاصل شد از مرض او و علما و سادات برای او  طلب شفا می‌کردند در زمان‌های دعا تا آن‌که شب یازدهم مرض او شد. مرضش سخت و حالش سنگین شد و اضطرابش زیاد و التهابش شدید.

 راه چاره بر من بسته شد و ملتجی شدم به حضرت قائم (علیه‌السلام)، پس از نزد او با اضطراب بیرون رفتم و بر بام خانه بالا رفتم و بی‌قرارانه به آن جناب متوسّل شدم و با ذلّت و مسکنت می‌گفتم: یا صاحب‌الزمان اغثنی! یا صاحب‌الزمان ادرکنی!

 و خود را به خاک عجز و مذلت مالیدم، پس آمدم به خانه و بر او داخل شدم و پیش روی او نشستم، دیدمو نفسش ساکن و حواسش به جا و عرق او را گرفته و حالش خوب شده بود، پس خدای را بر این نعمت عظمی شکر کردم.

 اقتباس از نجم الثاقب در احوال امام غائب (علیه‌السلام)، ج ۲، ص ۷۸۰.