آیت_الله_العظمی_بهجت(ره):

هر کسي کاسه‌اي از ابتلائات دارد که مطابق وجود و استعداد اوست و کاسه‌هاي اشخاص از بلايا پر شده است، ولي خدا که همه را دوست دارد؛ آيا در برابر طوفان‌هاي حوادث، ما را در وسط کشتي رها کرده است؟! و يا همواره به فكر ماست؟!

درست است که بعضي از افراد در ماديات و ثروت از تو بالاتر هستند، اما آيا عمر او، صحت او، توسعۀ او از لحاظ اولاد و… از تو بيشتر است يا اينکه تو در اين امور و ديگر نعمت‌هاي ظاهري و باطني از او برتر هستی؟!

همه‌چیز را من‌حیث‌المجموع(به‌طور کلي) باید نگاه کرد، خداوندِ علیم و حکیم همۀ بلاها را با عدل و ترازوی مساوات تقسیم کرده است؛ «أَلْمَصائِبُ بِالسوِیةِ مَقْسُومَةٌ بَینَ الْبَرِیةِ» (الدعوات، ص۲۸۸)(۱)

فقرا در کمبودها و فقر و ناداری باید صبر و شکیبایی داشته باشند و بدانند که آنها هم از نعمت‌های دیگری برخوردارند که اغنیا برخوردار نیستند. 

ثروتمندان بلاها و ابتلائات و گرفتاری‌هایی دارند که مستضعفان و محرومان ندارند. طاووس را می‌بینی، پایش را هم ببین!

خوبی و خوشیِ عیش، تنها به زیادی وسایل راحتی نیست؛ راحتی درونی و رفاه و خوشی و آرامش دل، به داشتن وسایل رفاه و راحتی نیست، بلکه چه‌بسا وسایل رفاه، اسباب نگرانی و ناراحتی و اضطراب درونی را فراهم کنند.

در کلمات امیرالمؤمنین(ع) آمده است: «أَلْمَصائِبُ بِالسوِیةِ مَقْسُومَةٌ بَینَ الْبَرِیةِ» (الدعوات، ص۲۸۸) گرفتاری‌ها به‌صورت مساوی و یکسان میان مردم تقسیم شده است. (۲)

1. در محضر بهجت، ج۲، ص۳۸۰     2. در محضر بهجت، ج۱، ص۶۸