یک سیب وقتی که از درخت جدا شد ٬ دیگر جدا شده است و راه بازگشت ندارد ٬ چون درخت هرگز آن را نمی پذیرد و هیچ باغبانی هم نمی تواند آن را به درخت پیوند بزند. حالا رابطهٔ ما با خدا رابطهٔ سیب با درخت نیست٬ بلکه رابطهٔ آب و دریا است. شما اگر یک ظرف آب را ازدریا جدا کنی ٬ هر وقت این آب بخواهد بازگردد آغوش دریا باز است ٬ هر چند این آب نجس و آلوده باشد٬ باز آغوش دریا باز و گشاده است و آن را پذیراست و اول کاری که با آن می کند این است که آن را پاک و مطهّر می سازد. و خدا دریای رحمت است و آغوش رحمت او بر تمامی بندگان ٬ چه بندگان پاک چه بندگان آلوده٬ باز و گشوده است.
به خاطر همین است که امام(ره) می فرمود:
« غم نیست که راه رفت و آمد باز است»
یعنی من هیچ غصه ای ندارم چون درگاه و دستگاه خداوند همیشه به روی من باز است ٬ هر چند که تَردامن و آلوده شده باشم.

?کتاب سلوک باران – حجت الاسلام محمد رنجبر