تاليف:عبدالعظيم مهتدي بحراني

ترجمه :غلام حسن انصاري

 ناشر:شرکت چاپ ونشربين الملل

امام حسين (ع)به واقع مظهربزرگواري واخلاق والا ونمونه ي عالي انسانيت بوده وکسي است که از منش وروش آن بزرگوار مي توان درس هايي بسيار آموخت .مورخان نامدار اسلام چون طبري ،ابن اثير،ابن خلدون، ابن عساکر، و….و حتي انديشمنداني غيرمسلمان همواره سعي کرده اند تا زندگي اين بزرگوار را به رشته ي تحرير درآورند.اين نويسندگان هرگاه در خصوص امام حسين (ع)قلم به دست گرفته اندتا چيزي بنگارند در سطرسطر نوشته ي خود ،ايشان راستوده اند ومودت خويش را نثار جان فشاني هاي حضرت درطول دوران حيات پربرکتشان کرده اند.

 کتاب آموزه هايي از اخلاق امام حسين (ع)به قلم عبدالعظيم مهتدي بحراني با ترجمه غلام حسين انصاري از اين دست نوشته ها مي باشد.اين کتاب که از سوي انتشارات چاپ ونشر بين الملل منتشرگشته است سعي دارد  تا مطالبي را پيرامون زندگي امام حسين (ع)در اختيار خوانندگان قراردهد.

 مولف کتاب حاضر،همان گونه که ذکر گرديدعبدالظيم مهتدي است کسي که از سن 13سالگي به فراگيري علوم ديني وحوزوي همت گمارده وداراي تاليفات متعددچون الحسين مدرسةالاجيال ،حقائق للتامل ،رسالة التالف،والاخوه و…..مي باشد.کتاب حاضر وي نيز از جمله تاليفات مهم اوبه شمار مي آيدوشامل دوفصل مجزامي باشددر فصل اول نويسنده سعي کرده است با طرح موضوعاتي چون حسين (ع)الگويي گرانقدر،هماهنگي فطرت ونبوت،حسين کشتي نجات ورستگاري،و…..بين تربيت ويژه ي امام حسين(ع)وپيامبر (ص)ارتباط بيابدوسجاياي اخلاقي حضرت را به طور موشکافانه مورد بررسي قراردهد.نويسنده  سعي دارد به اين شوال پاسخ دهد که آيا حرکت امام (ع)حرکتي سياسي است ويا حرکتي اخلاقي ؟که نتيجه اي که نهايتا اتخاذ ميشود چنين است((حرکت امام حسين (ع)در درجه ي اول حرکتي اخلاقي بوده وسپس مي توان آن را حرکتي سياسي دانست حرکت ايشان در واقع براي تغيير نظام اخلاقي فاسدي که در جامعه ي آن دوران وجود داشت شکل مي گيرد))

 فصل دوم کتاب که قسمت مهم کتاب است ونام کتاب ازهمين قسمت گرفته شده است شامل نکاتي بي بديل از زندگي امام حسين (ع)چون سخاوت وعزت نفس آن حضرت،غيرت وجوانمردي،وفاداري و….مي باشدکه با ذکر حکايات ومصاديقي براي خواننده روشن تر مي گردد .سپس نويسنده به سه واقعه ي مهم که پيروزي اخلاقي امام حسين (ع)را به طور حتمي وقطعي نشان مي دهد اشاره مي کند.نخست سخنراني زينب (س)در دربار يزيد،دوم سخنراني امام سجاد(ع)در مسجددمشق ودر آخرستايش امام سجاد(ع)توسط شاعري چون فرزدق.

 نگارنده پايان کتاب خود را به شکل زيبايي به شعري از عبدالحسين ارزي بغدادي که با الهام از کرامت وظلم ستيزي امام حسين (ع)سروده شده است مزين مي کند. 

نکته ي قابل ذکر آنکه مهم ترين بخش کتاب با عنوان تکرار امام حسين (ع)در شيعيان در برگيرنده ي نکات قابل تامل فراواني است در اين بخش مي خوانيم ((حسين (ع)جز در نواده ي معصوم ومطهرش امام مهدي (عج)تکرار نمي شودومنظور ما از تکرار شدن آن حضرت در شيعيان فراخواني است به الگوپذيري واقتدابه پاره اي از اعمال وخصلت هاي زيبا وصفات حسنه ي آن بزرگوار وآن امري ممکن وتحقق پذير است.زيرا خود اواز ما خواسته است که وجود خويش را به اخلاق جميل وي بياراييم واز صفات دشمنان او.دوري کنيم .وبه اعتقاد ما هر انساني که اين گونه از امام حسين (ع)پيروي کند از شيعيان او خواهد بود وشيعه ي راستين چنين کسي است نه هر فردي که مدعي شيعه بودن باشد يا مردم اورا به اين نام بشناسند.

 بايد توجه داشت که وقتي امام حسين (ع)تکرار مي شودکه  مامرامنامه ورساله اورا به طور کامل وجامع بخوانيم ،به شعايري که آگاهي وبصيرت مارا در ارتباط با اما (ع)مانندعاشورا زياد مي کند عمل کنيم.

 رويدادکربلا وتاريخ دقيق آن رامطالعه کرده ونسل به نسل در انتقال اين مفاهيم کوشش کنيم وبدانيم پيروي ما از امام حسين (ع) بايدهمه جوانب رويداد اخلاقي حادثه کربلا را شامل شود ،زيرا آن حضرت در گفتار ورفتار وموضع گيري هاي حکيمانه اي که در روز عاشورا داشتندهمه ي ابعاد عقيدتي ،اخلاقي ،انساني وخانوادگي مورد نظر شرع مقدس را رعايت فرمودند.پس حسين (ع)عنوان وسرفصل همه ي واجبات ومستحبات وکارهاي زيبا وارزشمند است ووظيفه ي ما آن است که به ميزان توانايي وامکاناتمان پادر جاي پاي آن حضرت بگذاريم تا ما را به عنوان شيعه ي خويش بپذيرد ودر ادعايمان صادق باشيم.))