صدای قرآن خواندن امام حسین علیه السلام را فقط یک عده خاصی از روی نیزه شنیدند،نه همه ی افراد.

در روایتی از زید بن ارقم آمده است‌:

 سر مبارک حضرت امام حسین‌ را بر نیزه در کوفه در حال خواندن آیات قرآن دیدم: «اَم حَسِبت‌َ اَن‌َّ اَصحـَب‌َ الکَهف‌ِ والرَّقیم‌ِ کانوا مِن ءایـَتِنا عَجَبـا ؛
آیا گمان کردی اصحاب کهف و رقیم از آیات عجیب ما بودند؟ » .

موی بر تنم راست شد و گفتم‌ یابن رسول الله، ماجرای شما عجیب‌تر از جریان اصحاب کهف است‌!

در نقل دیگری آمده:
وقتی سر مبارک را در جایگاهی که برایش معین کرده بودند، نهادند،

چون آن جا شلوغ بود، سر مبارک برای متوجه ساختن مردم ابتدا به صدای بلند گلو صاف کرد به گونه ای که همه به تعجب به نظاره سر نشستند

و سر مبارک به تلاوت آیات سوره کهف پرداخت و تا : انهم فتیه آمنوا بربهم فزدناهم هدی و لا نزد الظالمین الا ضلالا تلاوت کرد.

ابن وکیده گوید:
از سر مبارک شنیدم که سوره کهف را می خواند.
شک کردم که صدا از سر هست یا از جای دیگر که ناگاه سر مبارک تلاوت را ترک کرد و متوجه من شد و فرمود:ای فرزند وکیده! مگر نمی دانی که ما امامان زنده و نزد پروردگارمان روزی خوریم. 

ابن وکیده با شنیدن این کلام تصمیم می گیرد سر را دزدیده و دفن کند که سر مبارک به او می فرماید:

ای فرزند وکیده ! تو را به این تصمیم راهی نیست و اقدام آنان در ریختن خون من نزد خدا عظیم تر از بردن سرم بر نیزه در شهرها می باشد.پس آن ها را واگذار.

غالب این روایات معتبرند و نقل آن ها بلامانع است.

تلاوت قرآن هم توسط سر بریده شده، عجیب و محال نیست ؛ زیرا امام بنده خاص خدا بود که مظلومانه به شهادت رسید و خدا برای نشان دادن آیت بودن او و ظالم بودن دشمنانش این کرامت را به او عطا فرمود.

الارشاد، شیخ مفید، ج 2، ص 116، کنگره شیخ مفید.
مقتل الحسین ، مقرم، ص 332.
مناقب، ابن شهراشوب ، ج 2 ، ص 188.
اسرار الشهادة ، ص 488.
شرح قصيدة ابيفراس ،ص 148.
مقتل العوالم،ص 151.