دلم می خواست های من زیادند!

بلندند . . .

طولانیند . . .

اما مهم ترین دلم می خواست ها

اینست که انسان باشم . . .

انسان بمانم!

انسان محشور شوم.

چقدر وقت کم است.

تا وقت دارم باید مهرورزی کنم . . .

به همین چند نفر که از تمام مردم دنیا

با من نفس می کشند!

باید مهر بورزم به همین جغرافیایی که

سهم من است از جهان . . .

وقت کم است باید خوب باشم.

مهربان باشم

و دوست بدارم همه زیبایی ها را . . .

می گویند انسان های خوب

به بهشت می روند.

اما من می گویم :

انسان های خوب هر کجا باشند :

آنجا بهشت است . . . !