«  أَفْضَلُكُمْ إِيمَاناً أَحْسَنُكُمْ أَخْلَاقاً »

کسی که ایمانش بالاتر است، حُسن خلق بیشتری دارد.

داخل اتاق و درِ بسته می‌گوید آدمِ خوش اخلاقی هستم!

آدم که دیوانه نیست با خودش درگیر بشود. تو وقتی که درون اجتماع آمدی و توانستی در برابر مشکلات، فشارها، بد رفتاریها، مثلاً همهٔ این مشکلاتی که مردم دارند صبر کنی، حسن خلق داشته باشی، #شرح_صدر به خرج بدهی، آن وقت معلوم است که ایمان تو ایمان است. ایمان درستی است.

بله مردی به منزل می‌آید، خسته است، از سر کار رسیده، خانم منزل ممکن است نق و غُر بزند، بچّه بهانه بگیرد…

اگر اخمهایت در هم رفت و داد و بیداد کردی، حالا شب هم هر چه تا صبح عبادت کردی و نماز شب خواندی، هیچ فایده‌ای ندارد.

اگر با شرح صدر، صبر، حوصله و مدارا برخورد کردی، خم به ابرو نیاوردی و تحمّل کردی، آن وقت معلوم می‌شود که تو داری یک ایمان پیدا می‌کنی.