اگر تو خودت  را اصلاح نكرده و هنوز آماده مسئوليّت نيستي، مي تواني در مسئوليّت هاي انتخابي، خود را كنار بكشي و وظيفه سرپرستي را نپذيري. در مورد مسئوليّت هاي انتخابي اين گونه است كه مي تواني كار را نپذيري. چون وظيفه اين است كه  اوّل خودت  را بسازي، روح تعبّد را در خودت زنده کني، بعد همين روحيه را در ديگران زنده کني. حالا كه خود را نساخته اي، ميتواني مسئوليّت را نپذيري.

امّا در موارد غيرانتخابي کارت  خيلي  مشکل  است.

مثلا، بايد فرزندت را تربيت  كني و لازمه اين كار هم اين است كه خودت را اصلاح  كني. نمي تواني بگويي: ما که نتوانستيم  دروغ را ترک کنيم، حالا بچه هم دروغ بگويد!  اين خبرها نيست. اگر او را نسازي در قيامت پس‌ گردني خواهي  خورد؛ هم براي اصلاح نكردن خودت و هم براي اصلاح نكردن  بچه  ات.

از مباحث مرحوم حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی