امام حسین (ع) نه تنها خود نماز خواند، بلکه نماز‌های نمازگزاران را نماز کرد در حدیث می‌خوانیم سه چیز موجب قبولی نماز است: حضور قلب، نماز نافله و تربت سید الشهداء. نماز باید در جامعه و علنی اقامه شود «أَقِیمُوا الصَّلَاهَ». امام حسین (ع) با آنکه می‌توانست در خیمه نماز بخواند و با اینکه نمازش شکسته بود، در مقابل جمعیت نماز بپا داشت.

هنگام اقامه نماز در ظهر عاشورا، حدود ۳۰ تیر به سوی حضرت رها شد یعنی در برابر هر کلمه از حمد و رکوع و سجده، تقریباً یک تیر به سوی امام پرتاب شد.

به راستی نماز چیست که عصر تاسوعا هنگامی که به سیدالشهداء (ع) اعلام حمله می‌شود، حضرت طی چند نوبت گفتگو جنگ را یک روز به تأخیر می‌اندازد و می‌فرمایند «إِنّی أَحِبُّ الصَّلاهَ»، من نماز را دوست دارم. بسیاری از ما نماز می‌خوانیم، ولی چقدر نماز را دوست داریم؟

امام­ حسین (ع) حاضر می‌شود تا بدن مبارکشان سوراخ سوراخ شود، ولی ارزش نماز شکسته نشود. سر مقدس سیدالشهداء (ع) بر روی نی قرآن می‌خواند، یعنی سر از بدن جدا می‌شود، ولی سر و دل از قرآن جدا نمی‌شود.