اگر به جای گفتن :
دیوار موش دارد و موش گوش دارد، بگوییم :
” فرشته ها در حال نوشتن هستند “

نسلی از ما متولد خواهد شد که به جای مراقبت مردم ،
” مراقبت خدا ” را در نظر دارد .

قصه از جایی تلخ شد که در گوش یکدیگر با عصبانیت خواندیم :

بچه را ول کردی به امان خدا !
ماشین را ول کردی به امان خدا !
خانه را ول کردی به امان خدا !

وَ اینطور شد که “امانِ خدا” شد : مظهر ناامنی !
ای کاش میدانستیم امن ترین جای عالم ، امانِ خداست