♦️در پایان ارشاد القلوب نقل شده است خداوند در شب معراج از پیامبر(ص) پرسید: ای احمد! آیا می‌دانی بهترین شادمانی کدام است؟ و جاودانه‌ترین زندگی چیست؟

♦️پیامبر(ص) فرمود: خدایا نمی‌دانم.

♦️خداوند فرمود: بهترین شادمانی آن است که انسان همیشه مشغول ذکر من باشد و از آن خسته نشود و نعمت‌های مرا فراموش نکند و مرا بشناسد و شب و روز به دنبال جلب رضایت من باشد.

♦️و جاودانه‌ترین زندگی این است که همیشه مراقب نفس خویش باشد تا دنیا نزد او کوچک و بی‌ارزش شود و آخرت نزد او بزرگ و با ارزش شود، خواسته مرا بر خواسته خودش ترجیح دهد و به دنبال رضایت من باشد و مرا آن چنان که هستم بزرگ بداند. همیشه متذکر علم و اطلاع من به خودش باشد.

♦️و در لحظه، لحظه شب و روز پیشامد گناه مرا مراقب خویش بداند و آنچه را که نمی‌پسندم از قلبش بدر کند، با شیطان و وسوسه‌هایش مخالفت کند، شیطان را در قلبش جای ندهد.

♦️وقتی این کارها را انجام داد، قلبش را با جام محبت سیراب می‌کنم تا غیر مرا در قلبش جای ندهد و ذکر و فکر و همت و سخن‌اش پیرامون نعمت‌هایی باشد که به بندگان محبوبم ارزانی داشته‌ام.

♦️چشم قلب و گوشش را می‌گشایم تا با قلبش بشنود و با آن به جلال و عظمت من خیره شود.

♦️دنیا را برایش تنگ و کوچک می‌کنم و لذات دنیا را برایش بی‌ارزش و خوار می‌کنم تا از آن‌ها نفرت داشته باشد و از دنیا و آنچه در آن است بر حذرش می‌دارم، آن طور که چوپان گوسفندانش را از چراگاههای کشنده حفظ می‌کند.

♦️اینجاست که از مردم فرار می‌کند و از دنیای فانی به جهان باقی می‌رود و از خانه شیطان به منزل رحمان می‌شتابد، و او را با هیبت و عظمت، زینت می‌بخشم.

♦️این بهترین شادمانی و همان زندگی جاودان است و این مقام والای کسانی است که به خواسته خدا راضی‌اند.

منبع :اداب سلوك
علامه حسن زاده آملي