آیه 216 سوره بقره :
“کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ کُرْهٌ لَّکُمْ وَعَسَى أَن تَکْرَهُواْ شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَّکُمْ وَعَسَى أَن تُحِبُّواْ شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّکُمْ وَاللّهُ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لاَ تَعلمون

“حکم جهاد بر شما مقرّر گردید و حال آنکه بر شما ناگوار و مکروه است، لکن چه بسیار شود که چیزی را مکروه شمارید ولی به حقیقت خیر و صلاح شما در آن بوده، و چه بسیار شود چیزی را دوست دارید و در واقع شرّ و فساد شما در آن است، و خدا (به مصالح امور) داناست و شما نادانید.

پیوند همیشگی پاسخ گاهی به اشتباه، انسان خیری را شر می انگارد، چرا که از اسرار و فلسفه ی آن آگاه نیست از سویی جهان دارِی تزاحم یعنی محل تضاد خواستها و علاقمندیها است و همه انسانها به همه آن چیزی که می خواهند، نمی توانند دست یابند؛ به این معنی که یکی از خداوند، طلب باران می کند و یکی طلب آفتاب و زندگی مرده شوی با مرگ و میر، سامان می یابد و زندگی پزشک با بیماری مردم، در حالی که دیگر مردمان از این دو پدیده بیزارند.
گاهی نیز ما عواملی را شر می شماریم که اصلاً شر نیست و این امر از کوتاهی دید ماست همانطور خداوند در آیه 216 سوره بقره می فرماید: « وَعَسَى أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ؛ بسا از چیزی کراهت دارید و آن برای شما خیر است» آدمی به دلیل ملاک قرار دادن خوش آمد خود، به چنین نتیجه ای می رسد و حال آن که مصلحت، بیش از خوش آمد انسان است.