کسی که به شما توهینی می کند،
این اهانت معنایی ندارد مگر این که
تو خود آن را بپذیری. تا زمانی که آن را به
خود نگیری بی معناست،یک همهمه ست،
با تو کاری ندارد.

پس درواقع هیچ کس نمی تواند به تو
توهینی کند مگر این که خودت آن را
بپذیری،

مگر این که خودت با آن همراهی کنی.
بنابراین هر زمان که به تو توهینی شود،
یا احساس کنی که مورد اهانت واقع
شده ای، این مربوط به توست،
مسئولیتش با خود توست.

نگو که شخص دیگری به تو توهین کرده،
تو چرا آن را قبول کرده ای؟
کسی تو را مجبور به پذیرش آن نکرده است.
این آزادی دیگریست که بخواهد توهین کند،
این که تو آن را قبول کنی
یا نه هم آزادی_توست.

با خود توست اگر اهانتی را قبول کنی.
آن وقت نگو دیگری به من توهین کرده،
خیلی ساده بگو من آن را پذیرفتم.
خیلی ساده بگو من آگاه نبودم و در
ناآگاهی آن را پذیرفتم و بعد آشفته شدم.

تنها چیزی را بپذیر که
به آن نیاز داری،
تنها چیزی را بپذیر که تو را تغذیه میکند.