‌ این جغرافیا نیست که جهان سومی بودن را تعیین می کند، آدمها هستند که آن را می سازند.

جهان سوم جا نیست، شخص است.

جهان سوم منم، جهان سوم تویی، جهان سوم طرز تفکر ماست، نه آن مرزهایی که داخلش زندگی می کنیم.

جهان سوم جاییست که درآمد یک دعانویس از یک برنامه نویس بیشتر است.

جهان سوم جاییست که مردمش جهان سومی فکر میکنند.

جهان سوم جایی است که بسیاری از مردمانش با یک “استخاره” هدف تعیین می کنند، و با یک “عطسه” از هدف خود دست می کشند…