در مورد لقمه حلال و حرام ازبزرگی پرسیدند فرمود :

لقمه حلال به نان انسان که نیست بلکه طمع انسان است که لقمه را حلال و حرام می کند ، مثلا ده نفر نشسته اید و بر سر سفره چیزی را می آوردند بعد تو بهترینش را انتخاب می کنی و مثلا حق دیگران را می خوری لذا این می شود لقمه حرام البته از نظر شریعت حرام نیست اما از نظر روحی مشکل پیدا می کنی یعنی آن نیرویی که می خواهد در وجود شما جذب حلال کند وقتی تو اضافه خوردی پس اضافه جذب کرده ای و افراط کردی بعد در ورودی و خروجی هایت هم افراط می شود در چشمت در گوش تو در زبانت ، یعنی وقتی اینجا اضافه برداشتی با چشمانت هم این چنین اضافه می بینی گفتیم اگر زیاد بخوریم این حالت را دارد ، فرمودند : نه اینکه خودت نخوری ، بلکه حق دیگران را نباید بخوری ، کم و زیاد خوردن ملاک نیست بلکه چه طور خوردن ملاک است مثلا این لقمه را با حرص می خوری لذا چشمانت نیز با حرص نگاه می کند ، تو یک تنور نان بخوری یا یک لقمه مسئله ای نیست