حواسمان به چروک‌های دور چشم مادرانمان
و لرزش دست‌های پدرانمان باشد

حواسمان به تر شدن‌های گاه و بی‌گاه
چشم‌های کم سو و دلتنگی‌شان باشد

حواسمان باشد آنها خیلی زود پیر می‌شوند
و خیلی زودتر از آنچه فکرش را می‌کنیم
از کنارمان می‌روند

حواسمان باشد به
دلگیـری غروب‌های تنهائی‌شان

حواسمـان باشد که آنهـا
تمام عمـر حواسشان به مـا
به آرام قد کشیدنمان
نیازها و نازهایمان بوده است

آنها یک روز آنقدر پیر می‌شوند که
حتی اسم هایمان را هم فراموش می‌کنند

حواسمان به گرانترین و بی‌همتاترین
عشــق‌های زنـدگیمـان
به بابا به مامان‌ها خیلی باشـد

خــدمت و نیکی به والــدین
کـفارهٔ گــــناهان ماست!

انسانی عاقـل است که تــمام
تلاشش را بکار می‌گیـرد
تا دائماً از سـلاح قدرتمنـدی
بنام دعـای والدیـن در حـق خـود
استفـاده کنـد.