راوی می گوید: 

امام صادق علیه السلام عرض کردم:

 دو آیه در کتاب خدا وجود دارد که آن دو را می جویم ولی نمی یابم.

امام علیه السلام فرمود:

 آن دو آیه کدام است؟

عرض کردم:

 سخن خداوند عز و جل که می فرماید:

ادعونی استجب لکم

بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را و ما او را می خوانیم و اجابتی نمی بینیم.

امام علیه السلام فرمود: 

گمان کرده ای خداوند خلاف وعده کرده است؟

عرض کردم: نه

فرمود: پس چرا اجابت نمی شود؟

عرض کردم: نمی دانم.

فرمود: ولی من تو را آگاه می کنم.

هر کس دستوراتی را که خداوند به او داده است اطاعت کند آنگاه او را از دعا بخواند او را اجابت می کند.

عرص کردم:

 راه دعا کردن چیست؟

امام علیه السلام فرمود: 

باحمد خداوند شروع می کنی و نعمتهای را هم که به تو داده است به زبان می آوری سپس او را شکر می گویی و بعد از آن بر پیامبرصلی اللّه علیه و آله صلوات می فرستی و گناهان خود را یادآوری می شوی بو به آنها اعتراف می کنی و از آنها به خداوند پناه می بری. 

این است راه دعا کردن.

آنگاه فرمود:

 آیه دیگر کدام است؟

عرض کردم:

 سخن خداوند که می فرماید:

وماانفقتم من شی فهو یخلقه و هو خیرالرازقین.

و آنچه اتفاق می کنید خداوند عوض آن را می دهد و او بهترین روزی دهندگان است. (1)

ومن انفاق می کنم اماعوض آن را نمی بینم.

امام علیه السلام فرمود:

 آیاگمان کرده ای خداوند خلاف وعده کرده است؟

عرض کردم: نه

فرمود پس چرا عوض آن را نداده است؟

گفتم: نمی دانم.

فرمود:

 اگر کسی مال حلال را بدست آورد و در راه حلال انفاق کند، در همی را انفاق نمی کند مگراینکه عوض آن را به او داده می شود. (2)

پاورقی؛ 

1:سوره سبا، آیه 39.

2:اصول کافی، باب الثناء قبل الدعا.