جمعـــه کـــه مــے شـــود…

انگار بــے قراریَــم، دوچـــندان مــے شود
آقــــا جان؟ ! .
مگــر درکــوچه هاے شـــهرِ ما
قدم مـــیزنــے؟؟

تـــمام خــاک شـــهر، جمعـــه که میشود، بــوے قَدمَــت را مــے گیرد

قابل بدانــے ســُرمه چــشمانمان کــنیم خاکـــ پایت را..
آقــاےِ مهربانـے؟

مهربانـے رنگ و بویـے ندارد دیگر!
مــے شود قدری،در کوچــه هاے شـهرما قدم بزنـے؟!

شایــد بــوے تنــت مهــربان کند
دل های بداخـلاقمان را

هرســمت که 【نــگاه】 میـکنیم
انـگار چیزے را گم کرده ایم
امــــا ؛
می دانـیم که خودمان در شهـرے که تو ساکن آنی گــم شده ایم …

آقاجان
حالا که ما گــــم شده ایم
بــــــیا و برگردان به جایی که
تو آنجایـــے

دلتنگے_یعنی تــــو

الّلهُــمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــــ الْفَــرَج