​

در مجلس امام رضا (علیه السلام) نشسته بودیم که یکی از دوستان، درباره کوتاهی های برادرش سخن گفت و از رفتار او نزد امام شکایت کرد.

امام وقتی گلایه های او را شنید، با زبان شعر او را نصیحت کرد.

ترجمه سه بیتی که حضرت سرود چنین بود:

عذر برادرت را بر گناهش بپذیر

و عیب های او را بپوشان و پنهان کن

و بر بهتان بی خرد شکیبایی کن

و رسیدگی به کارهای او را به روزگار واگذار

و پاسخ او را از روی لطف فروگذار

و ستمگر را به حسابرسش واگذار.

منبع: عیون أخبارالرضا، جلد 2، صفحه 189