در ساز و کار تربیت دینی، به پدر و مادر توصیه می‌شود که با فرزند، ارتباط شدید عاطفی برقرار کنند. نتیجۀ این ارتباط عاطفی، تعلّق روحی میان پدر و مادر با فرزند می‌شود. 

به صورت طبیعی، وقتی پدر و مادری که فرزند به آنها تعلّق عاطفی دارد، با او قهر می‌کنند، از نظر روحی، فشار سنگینی بر فرزند، وارد می‌شود. پس نباید قهر، طولانی شود تا این فشار، موجب وارد شدن آسیب روحی به فرزند نشود. 

 تحلیل فرزند از قهر پدر و مادر با او، بسیار مهم و تأثیرگذار است.

من دیگرما، کتاب اول، ص76