خداوند می‎فرماید، به کسی که در راه خدا کشته شده بگویید «زنده». آیا خداوند این جسد، را که زیر خاک می‎رود، زنده خطاب می‎کند؟ نه، شهید این نیست؛ چیزی که شما زیر خاکش می‎کنید، مرکب و خانۀ شهید است. قدیمها که مردم با اسب سفر می‎کردند، وقتی به مهمانخانه می‎رسیدند، اسب را بیرون مهمانخانه به مهتر می‎دادند و خودشان می‎رفتند داخل. این قبرستان شهدا خیلی مقام دارد، چون جایگاه مرکب شهدا است، اما آن‎جایی که خود شهدا هستند، مقامش بسیار بالاتر از قبرستان است. این‎که بدن را اینجا رها کرده‎اند، علتش این است که شهدا می‎خواهند بروند در محضر خدایی که جسم نیست. این بدن، جسم است، چه‎جوری برود پیش خدا؟ این‎که می‎فرماید: «بل احیاء عند ربهم یرزقون» یعنی از اسب پیاده شده‎اند، اسبشان را بیرون رها کرده‎اند و خودشان مقیم شده‎اند در حضرت دوست.