در مورد این آقا عقلمان نمی‌رسد چه چیزی بگوییم.
زیرا از عقول ما خارج است.

برای اینکه معصومی پیدا می‌شود در مورد او می‌گوید: «خدا عمویمان عباس را رحمت کند که بصیرتش نافذ بود. یعنی چشم قمر بنی‌هاشم پرده را می‌شکافت…

معصوم دیگری که امام زمانش باشد یعنی مولایمان ابی‌عبدالله (علیه‌السلام) وقتی با او حرف می‌زد می‌گفت: «بِنَفسی أنت»: عباس! جانم به قربانت.

آقا امام زمان (علیه السلام) یک تبسم به روی آدم بکند آدم چه می‌شود؟ مجسم کنید که شما امام زمان (علیه السلام) را نگاه کنید و حضرت بخندد فقط، هیچی دیگر. تمام نسلت خوشبخت می‌شود.

آن وقت می‌دانید امام زمانِ قمربنی‌هاشم به او چه گفت؟ گفت: «بنفسی أنت» ؛ جان من به قربانت.

ما این همه شهید داریم در اسلام اما روایات معتبر می‌گوید: «مقام حضرت عباس(علیه السلام) مقامی است که همه شهدا غبطه آن را می‌خورند…

وقتی آقایی این‌طور باشد تو را به خدا عقل ما می‌رسد درباره او چیزی بگوییم…؟

از بیانات استاد اخلاق آیت الله فاطمی نیا

?