قبل از عبادت،

انسان خود را مستعد و مهیا سازد؛

یعنی، به خود تلقین کند که من درصدد 

نیایش و نماز هستم و سعی کند 

افکار متفرق را از ذهنش دور کند.

سعی کند در بهترین وقت عبادت کند؛ 

مثلاً،با کسالت و خستگی 

وخواب آلودگی وارد نماز نشود؛ 

«لاتقربوا الصلوة و انتم کسالی».

درمحیط پرسروصدا به مناجات نایستد،

بلکه محیط آرام وساکتی را انتخاب کند

در حین نماز، 

مصمّم بر مراقبت باشد و اگر

احیاناً افکار دیگری به او هجوم آورد،

همین که متوجه شد، سعی کند

خود را از دام  آن افکار برهاند