جمعی از فقیرهای مدینه به حضور پيامبر اکرم  (ص) آمدند و گفتند ای رسول خدا ثروتمندان با ثروت خود بردگان را آزاد می‌کنند و به ثوابش می‌رسند، ما برای چنین کاری توان مالی نداریم، آنها برای انجام حج، سفر می‌کنند، ما به خاطر نداشتن توان مالی از آن محروم هستیم، آنها صدقه می‌دهند، ما چیزی نداریم که صدقه بدهیم و به ثوابش برسیم، آنها اموال خود رادر راه جهاد مصرف می‌کنند و به ثوابش می‌رسند، چنین کاری از عهده ما بر نمی آید و به آن ثوابها نمی رسیم، پس چه کنیم؟

پیامبر (ص) فرمود: (اگر کسی صد بار تکبیر (الله اکبر) بگوید بهتر از آزاد کردن صد برده است و اگر کسی صدبار تسبیح (سبحان الله) بگوید، بهتر از راندن صد شتر (برای قربانی در حج) است و اگر کسی صد بار حمد (الحمد الله) بگوید، بهتر از فرستادن صد اسب با زین و دهنه و سوار آن (برای جهاد) در راه خدا است و کسی که صد بار (لا اله الا الله) بگوید در آن روز از نظر عمل بهترین انسانها - جز کسی که زیادتر گفته باشد- می‌باشد)

امام صادق (ع) فرمود: این خبر، به ثروتمندان رسیده و همین دستور آن حضرت را انجام دادند.  

فقراء به حضور پیامبر (ص) باز گشتند و عرض کردند: (این دستور شما را ثروتمندان شنیدید و انجام می‌دهند) (و هر دو ثواب را می‌برند)

رسول خدا (ص) فرمود:  

(ذلک فضل الله یؤتیه من یشاء)  

 (این فضل خداست که به هر که خواهد بدهد) (مائده - ۵۴)

 منبع 

 اصول کافی باب التسبیح و التهلیل و التکبیر، حدیث ۱ ص ۵۰۵