ما به ندرت برای کسانی که از ما بهترند راز دل می گوییم . حتی از محضرشان می گریزیم . در مقابل ، بیشتر اوقات اسرار خود را نزد کسانی اعتراف می کنیم که به ما شباهت دارند و در ضعفها و حقارتهایمان شریکند . بنابراین ما نمی خواهیم خودمان را اصلاح کنیم ، یا بهتر شویم زیرا در این صورت ابتدا باید به حکم عجز و قصور خویش گردن نهیم .ما فقط می خواهیم که برحالمان رقت آورند و در راهی که می رویم تشویقمان کنند . خلاصه می خواهیم دیگر مقصر نباشیم و درعین حال برای تزکیه نفسمان هم قدمی بر نداریم . نه از وقاحت نصیب کافی برده ایم و نه از فضیلت. نه نیروی ارتکاب گناه داریم و نه قدرت اجرای ثواب .

كتاب : سقوط
اثر : آلبر کامو