‍ ‍ از همان وقتی که دیوار کاهگلی رفت
و آجر و سنگ آمد
از همان وقتی که ایوان شد بالکن
خانه شد لانه
دل شد گل
و کم کم انسان شد صرفاً موجودی
برای رفع نیاز های خود.‌‌‌‌…..

اما تو تغییر نکن!
تو باش و نشان بده آدمیت
هنوز نفس میکشد
هنوز میشــــود رو کســـی حســـاب
باز کرد آن هم از نوع مــادام العــمر…

هنوز هســتند کســـانی که میشــود به سرشـــان قســـم راسـت خورد…
هنوز هست کسی که دل بهانه ی خوب بودنش را بگیرد

لااقل تو تغییر نکن ..