لجبازی نوعی دشمنی و آزار ارادی است (ممکن است بعدا عادت کودک شود) که کودک و نوجوان برای رسیدن به خواستههای خود، مرتکب می شود.

لجبازی در کودکان : در پسرها دو برابر است ؛ دخترها به خاطر روحیه خاص، تبعیت بیشتر و نافرمانی کمتری دارند ولی در پسرها برعکس است.

لجبازی در بزرگسالان: در خانم ها  دو برابر است.

انواع و حالات بچه های لجباز:

1سرکشی و خودخواهی در برابر دستورات والدین

2عصبانیت و بیان خواسته ها با گریه، جیغ و داد زدن و ……

3واکنش و تراشیدن دلیل در برابر مقاومت والدین (مثلا والدین می گویند: همین الان باید بخوابی و کودک می گوید: نه!!! )

4به مسخره گرفتن دستورات والدین 

نکته مهم:

در لجبازی، مقصر اول و آخر، والدین هستند.

 یکی از عوامل لجبازی کودکان، سختگیری والدین در تربیت است.

سختگیری در تربیت ممنوع! هر چند به نفع کودک باشد.

ضررهای سختگیری:

1فاصله گرفتن از والدین

2لجبازی

3روحیه انتقام

4افزایش عصبانیت (گاهی این هیجانات خطرناک است)

5فرار از خانه (رسمی: به طور کلی فرار میکند، غیر رسمی: خانه اقوام میرود)

6تصمیمات غیر عقلانی میگیرد، مثل کسی که خودکشی کرده است.

نکته مهم:

جایگزین سختگیری، روشمند بودن است .