​کلمات ما در و دیواری هستند که در اطراف خود می سازیم و تا ابد خود را در ان محصور می کنیم 

حرف های ما گاهی سقفی هستند که بالای سر خود می سازیم .سقفی که هر لحظه ممکن است برسر ما فرود اید .

گاهی با حرف هایمان در اطراف خود باغ و بوستان درست می کنیم و خود و دیگران در آن باغ ها تفرج می کنیم‌.

استاد_پناهیان