نَفَسُ المَهموم فی مصیبة سیدنا الحسین المظلوم، اثر شیخ عباس قمی درباره واقعه کربلا و وقایع پس از آن است که از ولادت امام حسین(ع) آغاز میگردد و سپس مناقب حضرت و آنگاه تمام وقایع بیعت تا شهادت ایشان را شرح میدهد. میرزا ابوالحسن شعرانی و محمد باقر کمرهای این کتاب را به زبان فارسی ترجمه نمودهاند.
"نفس المهموم” نام کتابی است بسیار شریف و گرانقدر در مقتل حضرت سیدالشهدا علیه السلام و یاران باوفای او
نویسنده آن شیخ عباس قمی و معروف به محدث قمی از علمای شیعه در قرن چهاردهم قمری است.
وی صاحب تألیفات بسیاری در حوزههای مختلف است که معروفترین آنها مفاتیح الجنان، سفینة البحار و منتهی الآمال است. محدث قمی در سال ۱۳۵۹ق در نجف درگذشت و در حرم علی بن ابیطالب(ع) دفن گردیده است.
نام این کتاب برگرفته از حدیث امام صادق(ع) است که فرمود: «نفس المهموم لظلمنا تسبیح و همّه لنا عبادة و کتمان سرّنا جهاد فی سبیل الله»[۱] (ترجمه: نَفَس کسی که به خاطر مظلومیت ما اندوهگین شود تسبیح است، اندوه بر ما عبادت است و کتمان و پوشاندن راز ما جهاد در راه خداست.) امام صادق(ع) سپس فرمود: واجب است که این حدیث با طلا نوشته شود.
چون کتاب محدث قمی یادآور مصیبتهای اهل بیت است، این نام را برای کتابش برگزیده است.
یی نوشت:
الأمالی (للمفید)، النص، ص۳۳۸
نفس المهموم،ص ۱۶
فرم در حال بارگذاری ...
آخرین نظرات