یک شلوار سفید دوست داشتنی داشتم که یک روز ابری پوشیدمش و موقع بازگشت به خانه باران گرفت … گِلی شد.

من بی خیال پی اش را نگرفتم به هوای اینکه هر وقت بشویم پاک می شود.

ولی نشد …

بعدها هر چه شستمش پاک نشد.

حتی یکبار به خشکشویی دادم که بشویند ولی فایده نداشت !!!

آقایی که توی خشکشویی کار میکرد گفت :

“این لباس چِرک مرده شده!

گفت :

“بعضی لکه ها دیر که شود ، می میرند ؛ باید تا زنده اند پاک شوند !”

چرک مُرده شد …

و حسرت دوباره پوشیدنش را به دلم گذاشت!

بعید نیست اگر بگویم دل آدم هم کم ندارد از لباس_سفید 

حواست که نباشد لکه می شود؛

وقتی لکه شد اگر پی اش را نگیری، می شود چرک …

به قول صاحب خشکشویی “لکه را تا تازه است، تا زنده است، باید شست و پاک کرد …!”

 مواظب دل‌های خودمون و دل‌های همدیگرباشیم

‌