آیت الله حائری شیرازی

وقتی‌که دل زنده شود، مثل روز روشن می‌شود. در روشنی روز، رنگ سیاه و سفید از همدیگر متمایز هستند و انسان می تواند رنگ‌ها و نقش‌و‌نگارها را تشخیص‌دهد. اما اگر نور نباشد او هیچ‌چیز را تشخیص نمی‌دهد.
وقتی هم که دل انسان می‌میرد، انسان رنگ اعمال را تشخیص نمی‌دهد؛ یعنی فرق واجب و حرام را نمی‌فهمد. فرق بین کار بد و خوب را تشخیص نمی‌دهد.
این نشانۀ دل‌مردگی است.