گاهی فرزندان ما با اين تعبير قرآني(سوره کهف/۸۲) هنوز به سن رشد نرسيده‌اند و مي‌توانند نصيب‌هايي داشته باشند که به يک واسطه نياز دارند و ما بايد آن واسطه قرار بگيريم و اگر جوهره‌ ايماني در ما شکل نگرفته باشد و دستمان به سمت خداي متعال براي دعا باز نشده باشد و نرفته باشد، اين خيرات دريغ مي‌شود.
 اگر می بینیم قرآن و سنت، در احکام، اينقدر فرزندان را به آباء وابسته مي‌کنند و وظايفشان را در آداب، ادب و مراعات حقوق سنگين مي‌کنند، از آن طرف هم خيلي برکات مي‌تواند باشد که نصيب فرزندان و حتي اطرافيان و حتي همسايگان شود، بر اثر جوهره‌ ايماني که در فرد شکل گرفته است.‌ ‌

‌ ‌