در نظام آفرینش ،«خوردن»، ابزاری برای قوّت پیداکردن برای زندگی و بندگی خدای متعال و به طور کلی یک وسیله است، نه آن که زندگی، ابزاری برای خوردن بوده و به عبارتی، زندگی وسیله باشد و خوردن هدف.

?یکی از راهنمایی های اسلام درباره خوردن، دوری نمودن از پُرخوری و روی آوردن به کم خوری است. پُرخوری از منظر احادیث، به شدت نکوهیده است.

?آنچه از روایات معصومین (ع) به دست می آید این است که پرخوری یعنی خوردن و یا آشامیدن بیش از حدّ نیاز، و می توان این زیاده روی را با توجه به احادیث، این طور بیان کرد که انسان، طوری غذا خورده و یا نوشیدنی – اعم از آب و دیگر نوشیدنی ها -  بیاشامد، که هم دارای کسالت جسمی شده و هم به راحتی نتواند نفس بکشد و به سختی و دشواری کاری و یا عبادتی را انجام دهد و چنین چیزی وقتی بر انسان عارض می شود که قبل از این که گرسنه شود، غذا خورده و وقتی شروع به خوردن و یا آشامیدن می نماید، تا آخرین مرحله این خوردن و آشامیدن را ادامه داده و شکم خود را پر نماید.
در اصل، پرخوری را می توان از اثرات منفی و زیان هایش شناخت و تعریف کرد.

⭕️پرخوری در منظر احادیث، تأثیرات منفی مانند کسالت در عبادت، ازبین بردن نورانیت دل، کم خواندن نماز و… را به دنبال دارد.

?رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم:

“از پر خوری بپرهیزید که دل را سخت و اعضای بدن را در اطاعت خدا تنبل می سازد و همت ها را از شنیدن پند و اندرز کر می کند".

?بحارالانوار ج۱۷ ص ۱۸۷