​ 

امام سجاد (عليه السلام) پس از جريان دلخراش و دلسوز عاشورا، بيش از حد بى تابى و گريه مى نمود.

روزى يكى از دوستان حضرت اظهار داشت يا بن رسول الله، شما با اين وضعيت و حالتى كه داريد خود را از بين مى بريد، آيا اين گريه و اندوه پايان نمى يابد؟

امام سجاد (عليه السلام) ضمن اين كه مشغول راز و نياز به درگاه خداوند متعال بود، سر خود را بلند نمود و فرمود واى به حال تو، چه خبر دارى كه چه شده است؟

پيغمبر خدا، حضرت يعقوب (علیه السلام) در فراق فرزندش حضرت يوسف (علیه السلام) آنقدر گريه كرد و ناليد كه چشمان خود را از دست داد، با اين كه فقط فرزندش را گم كرده بود؛ و ليكن من خودم شاهد بودم كه پدرم را به همراه اصحابش چگونه و با چه وضعى به شهادت رساندند.

منابع:

1. مستدرک الوسائل، جلد 2، صفحه 466

2. كامل الزيارات، صفحه 107