كسانى كه پيامبر را به عنوان بهترين اسوه و الگو برگزيده‌اند، بايد سعى كنند در حد امكان رفتارشان به رفتار او شباهت داشته باشد؛ از اين جهت حضرت در جمله بعد گوشه‌اى از سيره و منش عملى خويش را بيان مى‌كنند:
«يا اباذرّ؛ انّى البس الغليظ و اجلس على الارض و العق اصابعى و اركب الحمار بغير سرج و اردف خلفى، فمن رغب عن سنّتى فليس منّى»؛اى ابوذر؛ من لباس خشن مى‌پوشم، بر روى زمين مى‌نشينم، انگشتان خود را (بعد از خوردن غذا) مى‌ليسم و بر الاغ بى‌زين سوار مى‌شوم و ديگرى را در پشت سر خود سوار مى‌كنم؛ هر كس از شيوه و رفتار من روى بتابد از من نيست.
پيغمبر كه با قدرت بر تصرف در تكوين مى‌تواند دنيا را در اختيار گيرد ميزان بهره‌گيرى او از امكانات مادى در حد تامين نيازهاى اوليّه است. پيشتر حضرت فرمودند: جبرئيل گنجينه‌هاى زمين را در اختيار من گذارد، اما من از پذيرش آن امتناع كردم. در اين بخش بروشنى قناعت، ساده‌زيستى و سلوك اجتماعى خود را بيان مى‌فرمايد:
از آنجا كه شيوه زندگى رسول‌اللّه(صلى الله عليه وآله)، به عنوان برجسته‌ترين مخلوق و پيام‌آو روحى، مورد توجه مسلمانان و حتى غيرمسلمانان بوده است، همه رفتار و حالات و حتى جزئيات شيوه زندگى و سلوك اجتماعى ايشان با دقّت مورد توجه اطرافيان قرار مى‌گرفته است. به اين دليل بسيارى از جزئيات رفتارى ايشان، از زبان اهل‌بيت، صحابه، تابعين و ديگران نقل شده است. علاوه بر آن، خود حضرت نيز در پاره‌اى از موارد شيوه زندگى خويش را بيان كرده‌اند چنانكه در اين بخش نيز به گوشه‌اى از شيوه زندگى خويش اشاره مى‌كنند، تا پيروان حضرت، با شناخت منش و رفتار حضرت، ايشان را اسوه و الگوى خويش برگزينند.
حضرت مى‌فرمايند من لباس خشن مى‌پوشم و لباس نرم نمى‌پوشم تا راحت باشم. بر زمين مى‌نشينم، نه بر فرش‌هاى فاخر و گران‌قيمت. به هنگام غذا حضرت مقيد بودند كه با انگشتان غذا بخورند، به علاوه، بعد از غذا انگشتان خويش را مى‌ليسيدند. بر الاغ عريان و بى‌زين سوار مى‌شدند و ديگرى را نيز بر ترك خود سوار مى‌كردند. از اين بيان تواضع و اوج بندگى حضرت نمايان مى‌گردد. شگفتا كه حضرت در محيطى كه خوى اشرافيت و استكبار و تفرعن بيداد مى‌كرد، اين‌گونه متواضع و فروتن بود؛ تا آنجا كه بر الاغ بى‌زين سوار مى‌شد و از نهايت فروتنى ديگرى را نيز بر آن سوار مى‌كرد!
حضرت مى‌فرمايند من لباس خشن مى‌پوشم و لباس نرم نمى‌پوشم تا راحت باشم. بر زمين مى‌نشينم، نه بر فرش‌هاى فاخر و گران‌قيمت. به هنگام غذا حضرت مقيد بودند كه با انگشتان غذا بخورند، به علاوه، بعد از غذا انگشتان خويش را مى‌ليسيدند. بر الاغ عريان و بى‌زين سوار مى‌شدند و ديگرى را نيز بر ترك خود سوار مى‌كردند. از اين بيان تواضع و اوج بندگى حضرت نمايان مى‌گردد. شگفتا كه حضرت در محيطى كه خوى اشرافيت و استكبار و تفرعن بيداد مى‌كرد، اين‌گونه متواضع و فروتن بود؛ تا آنجا كه بر الاغ بى‌زين سوار مى‌شد و از نهايت فروتنى ديگرى را نيز بر آن سوار مى‌كرد!
آیت الله مصباح یزدی||ره توشه،ج 1،ص 226
فرم در حال بارگذاری ...
آخرین نظرات