اگر بابت هر چیزی که برای شما روی داده است، 

دچار اندوه شده اید، 

با آن اندوه بمانید و ازآن فرار نکنید. 

با احساستان بمانید، آن را توضیح ندهید، 

استدلالش نکنید، از آن نگریزید 

و یا نکوشید که آن را ارتقا بدهید 

چرا که همه اینها پویش اندیشه است. 

هنگامیکه آن اندوه باشد، ولی اندیشه نکوشد که بر آن چیره شود، اندیشه نکوشد که در آن دخالت کند،. آنگاه آن اندوه ناپدید خواهد شد. 

ادراک اندوه، ترس، لذت و یا هر حالت دیگری، 

به معنای پدید آوردن نظم در درونمان می باشد. 

ما بدون برقراری نظمی یکپارچه، تنها دچار رویاها، خیالات و پندار بافی های ابلهانه میشویم. 

به یاد داشته باشید که نظم باید در خانه تان، در روابط تان، در اشتیاق تان، در لذت تان و در انتخاب هایتان جای داشته باشد….