​

“یکی از دلایل وابستگی، می تواند ارتباط کلامی کم مادر با فرزند باشد؛ مادر باید برای حل این مشکل، در همه ی مواقع با فرزندش، ارتباط کلامی برقرار کند.

(مثلا مادر در آشپزخانه است با فرزندش که در فضای بیرون آشپزخانه است حرف بزند تا خیال کودک راحت بشود كه مادر هست و به من توجه دارد.)

 والدین باید برای بچه ها ابزار سرگرمی ایجاد کنند

چراکه بچه های بیکار، وابستگی شان به پدر و مادر بیشتر است. سرگرمی های کودکان می تواند مدل های مختلفی داشته باشد؛ مثلاً والدین می توانند محوطه ای مانند استخرهای بادی در خانه آماده کنند و بچه ها را سرگرم کنند؛ یا با سه، چهار پشتی، محوطه ای مستطیل شکل و حجم دار ایجاد کنند وچند توپ در آن محوطه بیندازند، تا بچه ها در همین محوطه ی محدود، سرگرم شوند.”

 یک سری نیاز ها٬ نیاز های اولیه هستند مانند

خوردن٬ آشامیدن٬ خوابیدن و دفع کردن. نباید این نیاز ها را به کودک یاد آوری کرد. اگر کودک گرسنه شود خودش باید غذا بخورد نه اینکه با روش غلط به زور به او غذا دهیم. وقتی این گونه شد و ما مدام به کودک یاد آوری کنیم٬ کودک حتی نیاز های اولیه خودش را با زحمت انجام مي دهد.

 مثلا در مورد درس خواندن و تکالیف بچه ها دائم گفته ميشود

درستو خوندی یا تکلیفتو انجام دادی؟ این باعث میشود بچه درس نخواند و منتظر تذکر مادر بشود و بعد شروع کند، یا کمک کردن دائمی در انجام تکالیف، وابستگی فرزند رو بالا برده و در سال های بالاتر به مشکل جدي تبديل خواهد شد.

​

استقلال‌طلبی نوجوانان یكی از پررنگ‌ترین نشانه‌های گذرآنها از دوران كودكی به نوجوانی است، «در سنین نوجوانی و جوانی، بچه‌ها در خانواده‌ها به‌طور جدی می‌خواهند به پدر و مادر نشان دهند كه دیگر بزرگ شده‌اند و می‌توانند آزادانه تصمیم بگیرند و رفتار كنند اما در طرف مقابل پدر و مادر‌ها هستند كه دوست دارند فكر كنند آنها هنوز كوچك هستند و باید به اصطلاح «استقلال كنترل شده»داشته باشند كه اغلب مشاهده می‌شود كه این«استقلال كنترل شده»هم در حد حرف باقی می‌ماند.

در واقع منافع هر دو دسته در این است كه این طور فكر كرده و رفتار كنند؛ بنابراین تضاد شدیدی ایجاد می‌شود كه در پاره‌ای از موارد به دوری فرزندان از خانواده و انجام رفتارهای مخفیانه در آنها می‌انجامد.

خب حالا راه‌حل چیست؟ پیشنهاد می‌شود كه خانواده‌ها با فرزندان‌شان به صورت دوستانه در خصوص «تمام مسائل»صحبت كنند و تا حدی صمیمی باشند كه فرزندان پدر و مادر خود را به عنوان محرم‌ترین دوست و بزرگ‌ترین حامی قلمداد كنند. در واقع با این كار، فرزندان دغدغه‌های پدر و مادر را بهتر درك می‌كنند و در طرف دیگر، خانواده حس آزادی و استقلال فرزند خود را كه یك حس ذاتی و طبیعی در اوست، بیشتر باور كرده و یك تعادل منطقی و عملی بین این دو حالت برقرار می‌شود.

با توجه به آنچه گفته شد، توصیه طلایی به والدین این است كه اگر می‌خواهید فرزندتان در زندگی خود اشتباهات بزرگی نكند، آزادی منطقی را در تصمیم‌گیری و رفتار به او بدهید و همیشه از دور در نقش یك حامی مراقبش باشید؛ به بیان دیگر، در مسیر زندگی فرزندان‌تان، نقش گاردریل و محافظ را در جاده زندگی بازی كنید و نخواهید كه یكسره فرمان زندگی‌شان را در دست داشته باشید.

حالِ چشمهایت را بپرس و دستی به سر و روی احساست بکش؛

رو به روی آیینه بایست و تمام تنهایی ات را محکم در آغوش بگیر وَ با صدای بلند به خودت بگو که “تو” تنها داراییِ من هستی؛

بگو که با همه ی کاستی های جسمی و روحی، تو را بی بهانه و عاشقانه دوست دارم؛

برای خودت وقت بگذار، با مهربانی دستت را بگیر و به هوای آزاد ببر، نگذار احساس تنهایی کنی، نگذار ابرهای سیاه، چشمهایت را از پا دربیاورد…

مطمئن باش،

هرگز کسی دلسوزتر از تو

نسبت به تو پیدا نخواهد 

زیارت عاشورا انسان‌های بزرگ تربیت می‌کند.

«زیارت عاشورا جزو قله‌های معارف ماست که برکات حادثه عاشورا را توضیح می‌دهد. 

در زیارت عاشورا سیر مومنین با عاشورا به اینجا می‌رسد که «لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّة». یعنی نسبت به عظمت حادثه عاشورا درک پیدا می‌کنند و طبیعتاً نسبت به جبهه مقابل - که آن هم یک جبهه بزرگ تاریخی است - بصیرت پیدا می‌کنند و به موضع‌گیری می‌رسند: «سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُم» (که از لعن و برائت شروع شده تا به درگیری و صف و قتال می‌رسد).

قدم‌های بعدی در زیارت عاشورا، آن سلوک باطنی جامعه مومنین است که غیر از این درگیری‌هایی که اتفاق می‌افتد و جامعه مومنین را آماده می‌کند.

شما برای اینکه یک نهضت و قیام بزرگی را اداره بکنید باید آدم‌ها را متناسب با آن بسازید. اگر بناست یک اقدام بزرگی مثل پاک کردن عالم از جبهه کفار و تحقق عدل اتفاق بیفتد، باید آدم‌هایی تربیت بشوند که ظرفیت و استقامت و انگیزه انجام این کار را داشته باشند. 

توجه به عاشورا و عظمت فعل حضرت و گستردگی کار دشمن و موضع‌گیری در مقابل دشمن تا صف و قتال، و بعد هم آن خصوصیاتی که در جبهه مومنین باید اتفاق بیفتد تا بتوانند در کنار امام زمان(ع) بایستند و درگیر بشوند (معیت و ثبات قدم و حیات طیبه…)، همه، ذیل واقعه عاشورا اتفاق می‌افتد و همه را در زیارت عاشورا می‌بینید.»

استادسیدمحمّدمهدی میرباقری