​

 شکر برای آن است که ما بدانیم آن‌چه به ما می‌رسد از تلاش یا شایستگی ما نبوده؛ اگر دوستی ما را برای شام دعوت کند، از او تشکر می‌کنیم که ما را لایق دانسته چون این شام حق ما نبوده است.

 مواردی که در آن شکر لازم است:

 1. تندرستی،

 2. عطا به دیگران،

3. هنگام دیدن محرومیت دیگران،

4. هنگام دفع بلا،

5. تولد فرزند و هزاران موارد دیگر که عقل از نام بردن آن ناتوان است.

روش‌های شکر: 

1.شکر زبانی:  ذکر الحمدلله‌رب‌العالمین را بر زبان آوردن و یادآوری نعمت‌های الهی.

2.  شکر بدنی: خواندن نماز و در هنگام سجده صورت در خاک نهادن است.

3. شکر عملی: با بخشش و پرداخت صدقه.

4.شکر رفتاری: مثال اگر باسواد و از قدرت نوشتن خوبی برخوردار هستیم، از این قدرت فقط برای خودمان استفاده نکنیم، اگر شخص بی‌سوادی از ما کمک خواست در نوشتن نامه و نگارش به او‌ کمک کنیم.

 بعضی آدم ها هستن دایما شاکرند

ذکر لب شون"خدایا شکرت” هست.

اصلا انگار  غصه ندارن…

توی زندگی شونم میری خیلی مشکلات هست.

اما آرامش محض اند.

هیچ از مشکلات شون حرف نمیزنند.

فقط لبخند و امید.

آدم کنارشون قوت قلب می گیره.

بعضی هام نه، درست برعکس، همیشه شکایت دارن .دایم از وضع شون ناراضی اند.

هر جا می شینن از گرفتاریاشون حرف می زنن .از بدشانسی هاشون.

آدم پیش شون یاد بدهکاری هاش میفته.

بنده های شاکر رنگ خدا هستن..

رنگ آرامش 

زشتی ها رو می‌پوشونن.

بدی ها رو نادیده می گیرن.

سختی ها رو رد می کنن.

و باور دارن که آخرش آسانی است.

چون خداوند فرموده: حتما آخرش آسانی است.

آدمای شاکر،خدا رو باور دارن.

ﻗﺎﻟﯽ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺍﺳﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ…

ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺑﺎﻓﯽ

ﻭ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺑﺎﻓﻢ

ﻭ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺑﺎﻓﺪ،

ﻣﯽ ﺑﺎﻓﯿﻢ ﻭ ﻧﻘﺶ ﻣﯽ ﺯﻧﯿﻢ،

ﺩﺍﺭ ﺍﯾﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺮﺩ،

ﻫﺮ ﮐﻪ ﺁﻣﺪ ﮔﺮﻩ ﺍﯼ ﺗﺎﺯﻩ ﺯﺩ ﻭ ﺭﻧﮕﯽ ﻭ ﻃﺮﺣﯽ،

ﺁﻣﯿﺰﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺯﯾﺒﺎ ﻭ ﻧﺎ ﺯیبا،

ﺳﺎﯾﻪ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺛﻮﺍﺏ…

ﮔﺮﻩ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﻗﺎﻟﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ،

ﻃﺮﺡ ﻭ ﻧﻘﺸﺖ ﻧﯿﺰ،

ﻭ ﻫﺰﺍﺭﻫﺎ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺁﺩﻣﯿﺎﻥ ﺑﺮ ﻓﺮﺷﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ

ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﻮ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺍﯼ!

ﮐﺎﺵ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯾﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﻬﻢ ﺗﻮﺳﺖ،

ﺯﯾﺒﺎﺗﺮ ﺑﺒﺎﻓﯽ…