​

 شکر برای آن است که ما بدانیم آن‌چه به ما می‌رسد از تلاش یا شایستگی ما نبوده؛ اگر دوستی ما را برای شام دعوت کند، از او تشکر می‌کنیم که ما را لایق دانسته چون این شام حق ما نبوده است.

 مواردی که در آن شکر لازم است:

 1. تندرستی،

 2. عطا به دیگران،

3. هنگام دیدن محرومیت دیگران،

4. هنگام دفع بلا،

5. تولد فرزند و هزاران موارد دیگر که عقل از نام بردن آن ناتوان است.

روش‌های شکر: 

1.شکر زبانی:  ذکر الحمدلله‌رب‌العالمین را بر زبان آوردن و یادآوری نعمت‌های الهی.

2.  شکر بدنی: خواندن نماز و در هنگام سجده صورت در خاک نهادن است.

3. شکر عملی: با بخشش و پرداخت صدقه.

4.شکر رفتاری: مثال اگر باسواد و از قدرت نوشتن خوبی برخوردار هستیم، از این قدرت فقط برای خودمان استفاده نکنیم، اگر شخص بی‌سوادی از ما کمک خواست در نوشتن نامه و نگارش به او‌ کمک کنیم.