بعضی آدم ها هستن دایما شاکرند

ذکر لب شون"خدایا شکرت” هست.

اصلا انگار  غصه ندارن…

توی زندگی شونم میری خیلی مشکلات هست.

اما آرامش محض اند.

هیچ از مشکلات شون حرف نمیزنند.

فقط لبخند و امید.

آدم کنارشون قوت قلب می گیره.

بعضی هام نه، درست برعکس، همیشه شکایت دارن .دایم از وضع شون ناراضی اند.

هر جا می شینن از گرفتاریاشون حرف می زنن .از بدشانسی هاشون.

آدم پیش شون یاد بدهکاری هاش میفته.

بنده های شاکر رنگ خدا هستن..

رنگ آرامش 

زشتی ها رو می‌پوشونن.

بدی ها رو نادیده می گیرن.

سختی ها رو رد می کنن.

و باور دارن که آخرش آسانی است.

چون خداوند فرموده: حتما آخرش آسانی است.

آدمای شاکر،خدا رو باور دارن.