​عادت، ناجوانمردانه‌ ترین بیماری ‌ست، زیرا هر بداقبالی را به ما می ‌قبولاند، هر دردی را و هر مرگی را.

عادت، بی ‌رحم ‌ترین زهر زندگی‌ ست. زیرا آهسته وارد می ‌شود، در سکوت، کم‌ کم رشد می ‌کند و از بی ‌خبری ما سیراب می ‌شود و وقتی کشف می ‌کنیم که چطور مسموم آن شده‌ایم، می‌‌ بینیم که هر ذرهٔ بدن ‌مان با آن عجین شده است، می ‌بینیم که هر حرکت ما تابع شرایط اوست و هیچ داروئی هم درمانش نمی ‌کند. 

پس بیایید عادت کنیم که عادت نکنیم به هیچ چیزی !