هر دو ريشه دارند و برگ و بار می دهند. 

هر دو بهارهای بسيار دارند 

و زمستان های بسيارتر. 

هر دو به نور محتاجند و هر دو 

نفس می بخشند و زندگی. 

و در كمين هر دويشان تبرهای بسيار است. 

برای بريدن ها، برای شكستن ها، 

برای قطع اميد ها …

اما هنر زن بودن ، 

جوانه زدن های پي در پي است،

حتي وقتي شاخه هايت را شكستند، 

حتی وقتی ساقه هايت را زدند، 

حتی وقتی بی رحمی تبر، تنت را، 

تنه ات را از ته بريد…

تو اما ريشه ات را نگه دار، 

دستهايت را به آسمان بلند كن

تو دوباره سبز خواهی شد